Op 4 juni 2024 stond een artikel in het dagblad ‘Het Parool’ over een ooievaarstel (wilma en Ruud) in Amsterdam Noord. Al voor het derde jaar op rij stierven alle kuikens van dit stel. Hoe kon dat toch? Een glazenwasser die het dode jong bekeek zag dat deze helemaal vol zat met elastieken. Ze vielen er gewoon uit.
Precies een jaar daarvoor (4 juni 2023) stond een artikel in een andere Nederlandse krant ‘het NRC’ met een foto van een berg elastieken. Een foto van de maag inhoud van een jonge dode ooievaar. Deze ooievaar was gevonden in Houten en werd naar een dierenarts gebracht. De arme vogel was helaas niet meer te redden: de maag zat propvol elastieken. 490 Gram troep in het maagje van dit mooie beest. De ooievaar en maaginhoud is nu te zien in het Natuurhistorisch museum Rotterdam
Een elastiekje lijkt op een worm. Ook voor een vogel. Dus jonge vogels worden regelmatig elastieken gevoerd. Elastiekjes genoeg te vinden bij ons op straat of op de stoep. En een overdaad aan elastieken wordt de dood voor een jonge vogel want een elastiekje verteert niet. Met name ooievaars hebben er last van: dood door elastiekjes. Wormen zijn voor ooievaars en hun jongen belangrijk voedsel in de lente. En ooievaars leven gezellig tussen ons mensen in. Tussen onze troep.
Het wordt een ‘post elastiek’ genoemd. Postbodes gebruiken ze om een stapel enveloppen te bundelen. Maar ze worden ook in huis, op kantoor of in de bos en tuin-bouw gebruikt. Handig. Maar ook stom. Stom dat ze overal liggen. Als je er op gaat letten, zie je ze ineens overal. Dus als je een elastiek op de stoep op straat ziet liggen: pak het op. Laten we mevrouw en meneer Ooievaar een beetje helpen.
Ik vind dat onze woonomgeving wel wat liefde en aandacht verdiend. Daarom heb ik het weer opgepakt: het zwerfvuil en mijn #messy parade project. Je kan in deze blog post er meer over lezen. Of de messy parade volgen op mijn Instagram account.